PRZEDPREMIEROWY FRAGMENT

Już 28 listopada ukaże się kolejna część serii w której śledztwo poprowadzi Cormoran Strike. 

Niedziela, 16 lutego 2014 roku. Pierwsze godziny tuż przed świtem. W niewielkim, spokojnym miasteczku Canby w stanie Oregon, położonym o niecałe pół godziny drogi od Portland, mieszkańców ulicy Locust budzi hałas. Zaspani wybiegają na ulicę, gdzie widzą wbite w jedno z okolicznych drzew auto. Na jezdni nieopodal wraku leży ciało.

Chęć odkrycia prawdy, nawet najmroczniejszej, może motywować do działania. Zwłaszcza wtedy, gdy miejsce, w którym się żyje stanowi siedlisko wypaczeń, zepsucia i tajemnic. A tak jest w Gotham City, czyli „Rozbitym mieście", o czym przekonuje komiksowy duet Brian Azzarello oraz Eduardo Risso.

Autorka powieści kryminalnych Katarzyna Puzyńska opisałą zbrodnie rozwiązaną po ponad 20 latach przez Archiwum X – morderswie 22-letnie studentki z Bydgoszczy w 1994 roku, ofiary nieodwzajemionej miłości. Historię przezyta dla Was Olga Bołądz.

Zbrodnie prowadzące do szaleństwa, diabelskie pokusy, które rodzą wynaturzoną miłość... morderstwa, kradzieże, kłamstwa. Na sumieniu kobiety fatalnej nagromadziło się wiele przewinień, a także ofiar – przeważnie męskich. Jednak czy wzorzec postaci tak dobrze zakorzenionej w tradycji czarnego kryminału może służyć współcześnie do fabularnych eksperymentów? Okazuje się, że tak. Odpowiedzi znajdują się w komiksowej serii „Fatale" Eda Brubakera i Seana Phillipsa.

Zwykło się mówić, że najlepsze historie tworzy samo życie. Pisarze – artyści obdarzeni wyjątkowym zmysłem do obserwacji i talentem do snucia niezwykłych opowieści – wiedzą o tym chyba najlepiej. A z całą pewnością sprawę zdają sobie z tego Katarzyna Puzyńska, Katarzyna Bonda, Marta Guzowska, Igor Brejdygant, Wojciech Chmielarz oraz Michał i Małgorzata Kuźmińscy, którzy już wkrótce odsłonią przed nami prawdziwe oblicze zbrodni na szklanym ekranie.

Kto katem, a kto ofiarą? Kto winny, a kto nie? Kryminał, oprócz tego, że może stanowić doskonałą, pasjonującą zagadką, to jest także wykorzystywany jako specyficzne lustro – literackie narzędzie, dzięki któremu możemy przyjrzeć się odbiciu naszej rzeczywistości. Mroczny, sugestywny, niejednoznaczny obraz zawarto na łamach powieści „Dom węży" Mateusza Lamberga. Obraz, którego tematem jest kobiecość, społeczne nakazy, obyczajowy bunt czy skrywane dewiacje prowadzące do makabrycznych tragedii.

Utrata kogoś bliskiego, zwłaszcza gdy jest to tragiczna śmierć, może odcisnąć piętno na całym życiu. Świadomość tego, że bliscy skrywali przed nami sekrety tylko potęguje blizny z dawnych dni. Detektyw Napoleon „Nap" Dumas, bohater książki „Nie odpuszczaj" Harlana Cobena, doświadczył właśnie takiego uczucia. Trudnej do określenia emocji, które udzielają się również czytelnikom.

O instynkcie zabójcy, psychopatach i torturach, ciemnych zakamarkach ludzkiej natury opowiada nam niezastąpiona Małgorzata Rogala, ekspertka od tworzenia pełnych napięcia historii psychologicznych, obnażania ułomności ludzkiej natury i wyciągania na światło dzienne społecznych bolączek. Innymi słowy - czas na kolejny kwestionariusz kryminalny, do którego udziału zaprosiliśmy jedną z członkiń literackiej grupy TeamPocisk.

Sztuka zbrodni bywa makabryczna. Jeśli dodamy do niej szczyptę erotyzmu, skrywane namiętności, politykę... wówczas efekt może być, no cóż, bezkompromisowy. Tak właśnie jest w przypadku historii zapisanej w „Tańczących martwych dziewczyn", najnowszej powieści Grahama Mastertona.

Japończycy stanowią wyjątkowo pomysłowy naród. Potrafią inspirować, ciekawić i prowokować. Również w tematach kryminalnych

Joker, jeden z największych łotrów w historii komiksu, nie bez powodu nazywany jest Księciem Zbrodni. Bo chociaż jego umysł naznaczony jest szaleństwem, to równocześnie diaboliczny komediant przejawia wybitne zdolności do prowadzenia kryminalnych intryg. O tym, w jaki sposób potrafił on zdobyć władzę w półświatku Gotham City opowiada Brian Azzarello oraz Lee Bermejo.

Jakimi zasadami w pisaniu kierują się twórcy literatury kryminalnej? Dlaczego zdecydowali się, aby pisać opowieści o zbrodni... i karze? Który przestępca wydaje im się najbardziej przerażający? Jak nazywa się detektyw, którego podziwiają? Skąd czerpią inspiracje? Jakie seriale lub filmy mogliby oglądać aż do śmierci? No właśnie... pytania, pytania, pytania. Czas na odpowiedzi. W naszym specjalnym cyklu "Kwestionariusz kryminalny" odsłaniamy tajemnice warsztu, a przede wszystkim osobowości twórców kryminalnych! Rozpoczynamy od Jacka Ostrowskiego, autor między innymi powieści „Ostatnia Wizyta" nominowanej w plebiscycie Książka Roku Lubimyczytać.pl (2017) i Złoty Pocisk 2017. Ostatnimi laty ukazały się także „UT", „Posiadłość w Portovenere", „Transplantacja", i „Tajemnice tumskiej góry". Dokładnie dzisiaj, to znaczy 19 września 2018 roku ukaże się jego nowa powieść "Paragraf 148".

Niektóre kobiety znajdujące się w jesieni życia zajmują się numizmatyką, inne przeglądają stare albumy z pamiątkowymi fotografiami. Dbają o domowe ognisko, opiekują się wnuczętami... cenią ciszę i spokój. Frances Glessner Lee należała do jeszcze innej kategorii. Pasją Amerykanki były bowiem tajemnice różnorakich zbrodni. A nieco konkretniej – sztuka związana z odtwarzaniem miejsc przestępstw.

 Okazuje się, że "Pulp Fiction" mógł wyglądać zupełnie inaczej.

"Zbrodnia i kara" niezmiennie fascynuje. Prowokuje do pytań na temat ludzkiej natury, wartości, w które wierzymy i wewnętrznych demonów, które prowokują do złego. Piotr Dumała, ceniony reżyser, scenarzysta, pisarz, rysownik, grafik, postanowił, że słynne dzieło Fiodora Dostojewskiego posłuży mu jako scenariusz do stworzenia animowanego filmu. Sugestywnego, mrocznego i niejednoznacznego. Tak w formie, jak i treści.

Dylan to zwyczajny chłopak, który ma swoje radości (małe) i zmartwienia (wielkie). W pewnym momencie jego egzystencji doszło jednak do kumulacji nieszczęść, które sprawiły, że młodzian postanowił ze sobą skończyć. Samobójcza próba okazała się niepowodzeniem – w tym przypadku trzeba mówić, że „niestety", a nie „na szczęście". Dylana zaczął bowiem nawiedzać demon domagający się spłaty czynszczu za życie, które główny bohater komiksowej serii „Zabij albo zgiń" chciał zmarnować.

Szalona pomarańcza i czarny kryminał – z takiego połączenia powstała gra „Face Noir" stworzona przez włoskie studio „Mad Orange". Redefinicja konwencji, dobrze wypracowany schemat, a może wielkie rozczarowanie? Jakie wrażenie pozostawia po sobie historia śledztwa Jacka del Nero?